Ռուսաստանը չի դիտարկում Արցախում դեսանտային գործողություն, հայտարարել է ՌԴ պետդումայի պաշտպանության հարցերի հանձնաժողովի նախագահի առաջին տեղակալ Անդրեյ Կրասովը: Այդ մասին խոսակցությունը ծագել էր ռուսական տեղեկատվական դաշտում Պետդումայի պատգամավոր Զատուլինի հայտարարությունների տարածման առիթով: Զատուլինը, ըստ ռուսական լրատվության, խոսել է այդ մասին, թեեւ նշել, որ ամբողջական պատկերացում չունի, թե առկա վիճակում ինչ պետք է անի, ինչպես պետք է վարվի Ռուսաստանը:

 

Ռուսաստանն անշուշտ բարդ վիճակում է: Մոսկվան հիանալի հասկանում է, որ Թուրքիան անցել է կարմիր գիծն ու նետել ահռելի մարտահրավեր: Բայց Մոսկվան չունի այն լիարժեք ընդունելու հնարավորություն, որովհետեւ ի տարբերություն Թուրքիայի՝ որը բացահայտ թշնամական է Հայաստանի հանդեպ, Մոսկվան չի ուզում բացահայտ թշնամանքով դիրքավորվել Ադրբեջանի հանդեպ եւ ընդմիշտ կորցնել Բաքվի հետ աշխատելու, ըստ այդմ որոշակիորեն քաղաքական ազդեցություն ունենալու հեռանկարը:

 

Անկարան փորձում է առավելագույնս օգտվել այդ հանգաանքից, Ռուսաստանի հարավային սահմանի ներքո փաստացի կազմակերպելով միջազգային ահաբեկության ճամբար:

 

Մյուս կողմից, արդյոք Բաքվի հետ չթշնամանալու մոսկովյան քաղաքականությունը թողնում է որեւէ բան ակնկալելու շանս: Բաքվին սիրաշահելու տարիների քաղաքականությունը փաստացի տապալված է: Բաքվում արդեն Անկարան է իր ահաբեկիչներով: Ունի՞ Մոսկվան երաշխիք, որ չի տապալվելու Բաքվի հետ չթշնամանալու քաղաքականությունը, երբ Անկարան արդեն կհաստատվի ոչ միայն Բաքվում, այլ նաեւ առնվազն Հյուսիսային Կովկասում:

 

Ռուս ռազմական փորձագետները ուշադրության տակ են պահում ահաբեկիչների հարցը, հայտարարել է ՌԴ ԱԳՆ խոսնակ Մարիա Զախարովան: Նրա խոսքով, ամեն ինչ չէ, որ արվում է հրապարակային: Տրամաբանական է, որ բոլոր քայլերը չէ, որ կլինեն տեսանելի: Սակայն, այդուհանդերձ, ի՞նչ քայլեր են արվում, որոնք կարող են Մոսկվայի համար էֆեկտիվ լուծել այդ հարցը՝ Թուրքիայի, ոչ թե ահաբեկիչների հարցը, որովհետեւ ահաբեկիչներն ընդամենը Թուրքիայի գործիքն են, ինչպես օրինակ Ալիեւը:

 

Մոսկվան իհարկե կարող է դիտարկել ահաբեկիչներին եւ Ալիեւին «հակադրելու» տարբերակը: Մասնավորապես, հակաահաբեկչական գործողություններ Ադրբեջանի տարածքում՝ ներկայացնելով դրանց հիմնավորումը: Անտեսանելի կարող է լինել հենց հիմքերի ու ապացույցների ձեռքբերումը եւ մշակումը: Հետո կարող է հաջորդել տեսանելի հարվածը, սակայն ոչ թե Արցախում դեսանտային գործողության ձեւով, այլ Կասպիցի ավազանում արձակված թեւավոր հրթիռի, որն Ափշերոնի վրայով կհասցնի ավելի հեռու տեղակայված ահաբկիչներին: Այլապես, էլ ինչի՞ համար էր Մոսկվան օրերս զորավարժության դուրս բերել Կասպիական նավատորմը, ակնարկելով, որ զորավարժությունն իրականացվում է Ափշերոնից փոքր ինչ հյուսիս:

 

Ինչի՞ համար է անհրաժեշտ, որ հարվածը ահաբեկիչներին հասցվի հենց Ռուսաստանի տարածքից: Որպեսզի Անկարան զրկվի մանեւրի հնարավորությունից եւ կանգնի փաստի առաջ: Եթե Մոսկվան ունակ չէ անել դա, ապա իրեն են կանգնեցնելու նորանոր փաստերի առաջ: Թուրքիան անցել է կարմիր գիծը եւ կանգ կառնի այն ժամանակ, երբ Մոսկվան ցույց տա կարմիր գիծն անցնելու իր կարողությունը՝ ուղիղ, իր դեմքով:

 

Նոյյան տապան   -   Վերլուծություն