Հովիկ Արմենի Վարդանյան ծնվել է 01.03.1996 թվականին Երևանում։ Մանուկ հասակում կորցրել է ծնողներին։ 2008 թվականին ընդունվել է «Փոքր Մհեր» ռազմահայրենասրական կրթահամալիր՝ նպատակ ունենալով հետագա կյանքը նվիրել զինվորական գործին: Այնուհետև սովորել և ավարտել է Արմենակ Խամփերյանի անվան ռազմաօդային ինստիտուտը։ Աշխատել է Եղեգնաձորի, Կապանի և Շուշիի հակաօդային պաշտպանության զորամասերում։ Ավագ լեյտենանդ էր և արդեն երկու անգամ վերապատրաստվել էր ՌԴ–ում:

 

  Չնայած կյանքի մեծ մասը ապրել և սովորել է ռազմական հաստատությունններում, Հովիկը անսպառ կենսախինդ, նվիրված, վերլուծական մտածողություն ունեցող, նպատակասլաց և բարեսիրտ անձնավորություն էր: Կյանքի դժվարությունները հաղթահարում էր ժպիտով և լավատեսությամբ։ Հերոս էր ոչ միայն ռազմի դաշտում, այլ նաև կյանքում։ Երկու տարի ամուսնացած էինք և ապրում էինք Շուշիում՝ երջանիկ, խաղաղ և սիրով լի ամուսնական կյանքով։ Նա իմ ընկերն էր, սիրելին, զորակիցը: Մեծ ոգևորությամբ սպասում էինք մեր առաջնեկին։ Անունը որոշել էինք միասին՝ վիճակահանությամբ և ընկել էր իմ տարբերակը՝ Ադրիանա անունը: Սրտատրոփ սպասում էր իր աղջկա ծնվելուն և ռազմի դաշտից ինձ ուղարկած նամակներում նշում էր. «Իմ թագուհիներ, հանուն Ձեզ կհաղթեմ ու կվերադառնամ»: Պատերազմը խլեց մեր երազանքը, որը պետք է լիարժեք դարձներ մեր ընտանիքը։

 

 Պատերազմի առաջին օրից եղել է դիրքերում և ծանր մարտեր տարել թշնամու դեմ՝ խոցելով բազմաթիվ Ա.Թ.Ս–եր: 15 օր պայքարելուց հետո հերոսաբար զոհվեց Ա.Թ.Ս-ի հարվածից՝ Շուշիում։ Հետմահու ներկայացվել է պարգևատրման «Մարտական ծառայություն» մեդալով:

 

Հովիկի աղջիկը կծնվի մի քանի օրից՝ «Շենգավիթ» բժշկական կենտրոնում՝ հունվարի 21-ին:

 

 

 

 

 

 

 

 

Նոյյան տապան   -   Հասարակություն